Գյուղացու մահը մոտեցել էր: Նա ուզում էր, որ իրենից հետո որդիները լավ հողագործ դառնան: Նրանց հավաքեց ու ասաց.
-Սիրելի՛ զավակներս, ես մի խաղողի վազի տակ գանձ եմ թաղել:
Հենց որ նա մեռավ, որդիները շտապ վերցրին բահերն ու թիերը և իրենց ամբողջ հողամասը մի լավ փորեցին: Ճիշտ է, նրանք գանձ չգտան, բայց այգին առատ բերք տվեց:
Առակս ցուցանե, որ աշխատանքը գանձ է մարդկանց համար:
