Ժամանակով Բաղդադ քաղաքումնստում էր Հարուն Ալ Ռաշիդ թագավորը։Էս թագավորը սովորություն ուներ՝շորերը փոխած ման էր գալիս իմանալու,թե ինչ է կատարվում իր մայրաքաղաքում։Մի գիշեր էլ էսպես, դերվիշի շոր մտած,անցնելիս է լինում մի խուլ փողոցով։Մի աղքատ տնակից երգի ունվագի ձայներ է լսում։Կանգ է առնում, հետաքրքրվում է ու ներս մտնում։Ներս է մտնում, տեսնում՝ դատարկ ումերկ մի տնակ, կրակի դեմը փռած կարպետիվրա նստած տանտերն ու երաժիշտները։Աղքատ ընթրիքի շուրջը նվագում են,երգում ու զվարճանում։